رباعی شمارهٔ ۳۲

رباعی شمارهٔ ۳۲ #

چون باده ز غم چه بایدت جوشیدن

با لشگر غم چه بایدت کوشیدن

سبز است لبت ساغر از او دور مدار

می بر لب سبزه خوش بود نوشیدن